Drogi Rodzicu,
Jednym
z częstszych problemów, z którymi zgłaszają się do nas Rodzice
naszych uczniów jest kłopot, że dziecko zamyka się w pokoju i nic
nie mówi o tym, co u niego słychać, albo, że nie słucha próśb
Rodzica.
Być
może zastanawiałeś/ aś się skąd bierze się ten problem?
Oto
kilka powodów:
Świat
dzieci jest całkowicie inny niż dorosłych. Nasze pociechy inaczej
postrzegają życie, bliskich, przyjaciół i to, co ich otacza.
Szczególnie w obecnym czasie - dzieci dużo czasu spędzają w
wirtualnej rzeczywistości, często niestety realizując tam
większość swoich potrzeb.
Może
to doprowadzić do coraz większego uzależnienia od multimediów,
ale przede wszystkim do rozluźnienia więzi rodzinnych i braku
poczucia bliskości.
Pewnie
wiesz, że lekceważenie problemu naraża Ciebie i dziecko na
niepotrzebne koszty psychologiczne, dlatego przygotowałyśmy dla
Ciebie rozwiązanie.
Jest
nim... specjalny poradnik na podstawie świetnej książki dwóch
amerykańskich terapeutek - p. Faber i p. Mazlish.
Z
poradnika poniżej dowiesz się, jak komunikować się ze swoim
dzieckiem, aby chętnie mówiło, jak pomóc mu w domu, by radziło
sobie z własnymi uczuciami, jak zachęcić dziecko do współpracy
czy jak rozwiązać wspólnie problem.
Oto
garść wskazówek:
Aby pomóc dziecku, by radziło sobie z własnymi uczuciami:
1.Słuchaj dziecko bardzo uważnie.
Można się zniechęcić, próbując dotrzeć do kogoś, kto tylko udaje, że słucha.
Dużo łatwiej podzielić się swoimi kłopotami z ojcem, który rzeczywiście słucha. Nie musi wtedy nawet nic mówić. Często współczujące milczenie jest tym, czego oczekuje dziecko.
2.Zaakceptuj jego uczucia słowami: „Och”, „mmm”, „rozumiem”.
Dziecku trudno jest myśleć jasno i konstruktywnie, kiedy ktoś pyta, gani lub radzi.
Bardzo pomocne jest zwyczaje: „Och”, „mmm”, „rozumiem”. Takie słowa w połączeniu z wytężoną uwagą zachęcają dziecko do wyrażania własnych uczuć i myśli oraz szukania własnych rozwiązań.
3.Określ te uczucia.
To dziwne, kiedy usiłujemy nakłonić dziecko, aby odsunęło od siebie złe myśli, wydaje się ono jeszcze bardziej wytrącone z równowagi.
Rodzice zwykle nie rozmawiają w ten sposób, ponieważ boją się, że rozmawiając z dzieckiem o jego uczuciach, mogą jeszcze pogorszyć sprawę. Prawda jest wręcz przeciwna. Dziecko, słysząc słowa o tym, czego doświadczyło, jest w pełni zadowolone. Czasem pragnie wyrazić swoje głębokie przeżycie.
OKREŚLENIE UCZUĆ
Użyj słowo określające uczucia dziecka w zdaniu, okazując, ze rozumiesz te uczucia (nie zadawaj pytań i nie dawaj rad).
„Wygląda na to, że jesteś wściekły”.
„Widzę , że jesteś rozgoryczony z powodu tych lekcji”.
„Och, to musiało być frustrujące”.
„Musiało to być dla ciebie przykre”.
4.Zamień pragnienia dziecka w fantazję.
Czasami samo zrozumienie czyni rzeczywistość łatwiejszą do zniesienia.
Jeżeli dziecko domaga się czegoś, czego nie może otrzymać, dorośli zwykle logicznie tłumaczą, że tego nie mają. Często im usilniej tłumaczą, tym dzieci mocniej protestują.
np. „Pragnę wyczarować dla ciebie natychmiast całą kiść bananów.”
ZACHĘCANIE DO WSÓŁPRACY
Aby zachęcić dziecko do współpracy:
1.Opisz. Opisz, co widzisz, lub przedstaw problem.
2.Udziel informacji.
3.Powiedz to jednym słowem.
4.Porozmawiaj o swoich uczuciach.
5.Napisz liścik.
Opisz co widzisz lub przedstaw problem
ZAMIAST
Ile razy muszę Ci mówić, abyś zgasił światło po wyjściu z łazienki.
OPISZ
Zostawiłeś światło w łazience.
KIEDY DOROŚLI PRZEDSTAWIAJĄ PROBLEM, DAJĄ DZIECKU SZANSĘ ZASTANOWIENIA SIĘ, CO ROBIĆ.
ZAMIAST
Jesteś taki nieodpowiedzialny. Zawsze zapominasz zakręcić wodę. Chcesz żebyśmy mieli powódź?
OPISZ
Joanna, woda w wannie za chwilę się przeleje.
TRUDNO JEST ROBIĆ TO, CO NALEŻY, KIEDY JEST SIĘ OSKARŻONYM. DUŻO ŁATWIEJ SKONCENTROWAĆ SIĘ NA PROBLEMIE, KIEDY KTOŚ CI GO PO PROSTU PRZEDSTAWI.
Udziel informacji
ZAMIAST
To obrzydliwe, co ten ogryzek robi na twoim łóżku? Mieszkasz jak świnka!
UDZIEL INFORMACJI
Ogryzki wrzuca się do kosza.
INFORMACJA JEST DUŻO ŁATWIEJSZA DO PRZYJĘCIA NIŻ OSKARŻENIE.
ZAMIAST
Nigdy nie przyjdzie Ci do głowy, żeby pomóc mi w pracach domowych.
UDZIEL INFORMACJI
Bardzo byś mi pomogła, gdybyś przygotowała stół do obiadu.
KIEDY DZIECIOM UDZIELA SIĘ INFORMACJI, ZWYKLE SAME DOCHODZĄ DO TEGO, CO NALEŻY ZROBIĆ.
Powiedz to jednym słowem
ZAMIAST
Znowu wychodzisz bez śniadania! Zapomniałabyś własnej głowy, gdyby nie była przytwierdzona.
POWIEDZ TO JEDNYM SŁOWEM
Janku, śniadanie.
DZIECI NIE LUBIĄ SŁUCHAĆ WYKŁADÓW I KAZAŃ , DŁUGICH TŁUMACZEŃ. DLA NICH IM KTÓRSZE PRZYPOMNIENIE, TYM LEPSZE.
Porozmawiaj o swoich uczuciach
ZAMIAST
Przestań! Jesteś taki natrętny!
POROZMAWIAJ O SWOICH UCZUCIACH
Nie lubię, kiedy mnie ciągniesz za rękaw.
DZIECI SĄ PRZYGOTOWANE NA SŁUCHANIE SZCZERYCH WYPOWIEDZI RODZICÓW. PRZEZ OPISYWANIE TEGO, CO CZUJEMY, JESTEŚMY WIARYGODNI I NIE PRZYNOSI NAM TO UJMY.
ZAMIAST
Jesteś niegrzeczny, zawsze przerywasz.
POROZMAWIAJ O SWOICH UCZUCIACH
Jestem taka sfrustrowana, kiedy zaczynam coś mówić i nie mogę skończyć.
JEST ZUPEŁNIE MOŻLIWA WSPÓŁPRACA Z KIMŚ, KTO WYKAZUJE IRYTACJĘ LUB ZŁOŚĆ TAK DŁUGO, DOPÓKI NIE ATAKUJE CIEBIE.
Napisz liścik
Przed pójściem do pracy matka przytwierdziła do telewizora kartkę z takim napisem:
„Zanim go włączysz – pomyśl – czy zrobiłem już lekcje? Czy uczyłem się?
CZASAMI NIC NIE PRZYNIESIE TAKIEGO EFEKTU, JAK SŁOWO PISANE.
PODSUMOWANIE: ABY ZACHĘCIĆ DZIECKO DO WSPÓŁPRACY
1. Opisz, co widzisz, lub przedstaw problem.
„Na łóżku leży mokry ręcznik”.
2. Udziel informacji.
„Ten ręcznik moczy mój koc”.
3. Powiedz to jednym słowem.
„Ręcznik”.
4. Opisz, co czujesz.
„Nie lubię spać w mokrym łóżku”.
5. Napisz liścik. (powyżej wieszaka na ręczniki)
„Proszę, odwieś mnie na miejsce, abym mógł wyschnąć. Dziękuję! Twój ręcznik!”
Komentarze
Prześlij komentarz